طراحی تأسیسات استخر شنا از نظر مفهومی بسیار ساده است و به افراد کمک می‌کند تا در یک روز گرم تابستان، بزرگترین اختراع بشریت را تجربه کنند (اونایی که گرمایی باشن حرف منو بهتر میفهمن!). همانطور که مشخص است، در طراحی استخر از فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای استفاده می‌شود. خیلی بیشتر از آنچه انتظارش را دارید. در این مقاله، سیستم مکانیکی استخرها را می‌شناسیم و نیم نگاهی هم به سیستم تأسیسات آن خواهیم انداخت.
طراحی تأسیسات استخر
در زیر یک به یک در مورد بخش‌های مختلف سیستم مکانیکی استخرها خواهیم پرداخت:
اصول پایه‌ای طراحی استخر
استخرهای شنا، در هر شکل و اندازه‌ای ساخته می‌شوند، اما تقریباً همه آن‌ها، از استخر شخصی حیاط خلوت گرفته تا استخر موج پارک آبی، به روشی اساسی کار می‌کنند. آن‌ها از ترکیبی از فیلترهای تصفیه و روش‌های شیمیایی برای تمیز کردن مداوم حجم زیادی از آب استفاده می‌کنند. طراحی تأسیسات استخر معمولاً به هفت مؤلفه اصلی نیاز دارد:
- فضای حوضچه
- پمپ موتوری
- فیلتر آب
- سیستم تغذیه شیمیایی
- سیستم تخلیه (زهکشی)
- سیستم بازگشت
لوله کشی پلاستیکی (PVC) همه این عناصر را به هم وصل می‌کند. ایده اصلی این است که آب را در یک چرخه مداوم، از طریق سیستم‌های تصفیه و روش‌های شیمیایی پمپ شده و دوباره به استخر برگردانده می‌شود. به این ترتیب، سیستم پمپاژ، آب را در استخر، نسبتاً عاری از هرگونه کثیفی، زباله و باکتری نگه می‌دارد. برخی از استخرها همچنین بخاری را در مخلوط می‌دمند تا آب در دمای معینی نگهداری شود.
سیستم زهکشی استخر
ما قبلاً دیده‌ایم که آب یک استخر، برای از بین بردن کثیفی و زباله‌ها باید از طریق یک سیستم فیلترداری عبور کند. در حین کار، آب از طریق دو یا چند زهکش اصلی در کف استخر به سیستم تصفیه منتقل می‌شود و در چندین کف آبروها (Skimmer) در بالای استخر تخلیه می‌شود.
زهکشی‌های اصلی معمولاً در پایین‌ترین نقطه استخر قرار دارند، بنابراین کل سطح استخر به سمت آن‌ها می‌چرخد. بیشتر خاک و زباله‌هایی که وارد آب استخر می‌شوند، از طریق این زهکش‌ها از استخر خارج می‌شوند. برای جلوگیری از وارد شدن موها به داخل این زهکشی‌ها، آن‌ها تقریبا همیشه با شبکه‌ها یا روکش‌هایی پوشانده شدهاند (پوششی که جریان آب را منحرف می‌کند تا از ایجاد گرداب خطرناکی جلوگیری کند).
اسکیمرها که بخشی از طراحی تأسیسات استخر هستند، آب را به همان روش تخلیه اصلی، بیرون می‌کشند، اما آن‌ها فقط از بالای استخر مکیده می‌شوند. هر بقایایی که شناور باشند نظیر، برگ، مو و سایر چیزها از طریق این زهکشی‌ها از استخر خارج می‌شوند.
برای گرفتن بقایای ضایعات، هدف این است که فقط از سطح استفاده کنیم. آب از سبد صافی عبور می‌کند تا هرگونه ضایعات بزرگ‌تری مانند شاخه‌ها و برگ‌ها را به خود جذب کند. علاوه بر ورودی اصلی، سیستم اسکیمر، دارای یک خط اکولایزر ثانویه است، که به تخلیه سطح رویی می‌پردازد. اگر سطح آب از سطح ورودی اصلی پایین‌تر بیاید، این خط از نگهدارنده هوا در سیستم پمپ جلوگیری می‌کند.
دریچه‌های ورودی در استخر، آب را از طریق سیستم فیلتر عبور می‌دهند و به بیرون باز می‌گردانند. این سیستم مکش بالایی را شامل می‌شود، اما اگر استخر ساخته شده و به درستی کار کند، عملاً خطری برای مکش یک انسان در مقابل یکی از زهکشی‌ها وجود ندارد.
تنها راهی که سیستم لوله کشی می‌تواند از این نوع مکش استفاده کند، وجود یک راه زیرگذر باز است. در یک استخر ایمن، همواره چندین زهکشی اصلی و همچنین چندین تخلیه اسکیمر وجود دارند، بنابراین اگر کسی یا چیزی راه تخلیه را مسدود کند، سیستم پمپاژ آب را از یکی دیگر از راه‌های تخلیه خارج می‌کند. این راه، مکش موجود در زهکش مسدود شده را برطرف می‌کند.
اکثر استخرهای شنا همچنین دارای دو حفره مکش هستند، که فقط در تمیز کردن استخرها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این مکش‌ها چیزی شبیه به جاروبرقی معمولی عمل می‌کنند، با فرق اینکه آن‌ها به جای هوا آب می‌کشند. مکش‌ها ممکن است سیستم پمپاژ خاص خود را داشته باشند، اما در اکثر استخرها توسط پمپ اصلی هدایت می‌شوند. پس از راه یافتن به درون زهکشی‌های مختلف، آب به مرحله فیلتر می‌رود.
سیستم پمپ استخر
برای بیشتر استخرها، حفره بزرگی درون زمین است که ما اکثر دستگاه‌های گران قیمت درون آن را نمی‌بینیم، زیرا معمولاً در نزدیکی اتاق پمپ قرار گرفته است. اما این موارد است که واقعاً باعث کارکرد استخر می‌شود.
قلب سیستم طراحی تأسیسات استخر، «پمپ آب» است. در سیستم پمپ معمولی، یک موتور برقی، پروانه‌ای را درون محفظه پمپ می‌چرخاند. پروانه، آب را از زهکشی‌های مختلف از طریق فیلتر عبور می‌دهد و آن را به داخل ورودی‌ها باز می‌گرداند. درست قبل از ورود به پمپ، آب از طریق یک سبد صافی فلزی که برگ‌ها و سایر بقایای بزرگ که ممکن است آن را مسدود کنند، عبور می‌کند. در مرحله بعد، آب درون فیلتر جریان می‌یابد.
فیلترهای استخر
فیلترهای موجود در این سیستم، فیلترهای شنی با نرخ بالا هستند. فیلترهای شنی از یک مخزن بزرگ از جنس فایبرگلاس، بتن یا فلزی تشکیل شدهاند که به شکل مربعی هستند. در حین عملیات فیلترینگ، آب کثیف استخر از طریق لوله ورودی فیلتر وارد می‌شود. در حالی که نیروی گرانشی، آب را از طریق فیلترها به پایین می‌کشد، ذرات ریز شن و ماسه هر گونه گرد و غبار و مواد زائد را می‌گیرند. در ته مخزن، آب فیلتر شده درون لوله خروجی جریان دارد.
با گذشت زمان، گرد و غبارهای جمع آوری شده در ماسه‌ها، جریان آب را کُند می‌کنند. فشارسنج در ورودی و خروجی فیلتر، به متقاضی استخر ایده‌ای از سطح انسداد در داخل را می‌دهد. اگر فشارسنج‌ها فشار بیشتری را به لوله ورودی، نسبت به لوله خروجی نشان دهند، آن شخص می‌داند که بسیاری از زباله‌های جمع آوری شده در ماسه وجود دارند.
این بدان معنا است که زمان آن رسیده است که فیلتر را دوباره بشویید. برای شستشوی بَک واش (فیلتر شنی استخر)، نگهبان تعدادی دریچه را برای تغییر مسیر جریان آب تنظیم می‌کند. او لوله بازگشت منتهی به استخر را می‌بندد و لوله زهکشی را که منتهی به سیستم فاضلاب است را باز می‌کند. او دریچه را در فیلتر تنظیم می‌کند تا لوله از پمپ به لوله خروجی وصل شود و لوله زهکشی را به لوله ورودی وصل کند. با این کار، آب پمپ از طریق ماسه فشار می‌آورد و خاک و سایر زباله‌ها را از بین می‌برد. در بالای مخزن فیلتر، آب کثیف از طریق لوله ورودی و در نهایت به فاضلاب سرازیر می‌شود.
به جای فیلتر شن و ماسه، برخی از سیستم‌های طراحی تأسیسات استخر از فیلتر خاکی مادون (فروسرخ) و یا فیلتر کارتریج استفاده می‌کنند. در یک فیلتر خاکی مادون قرمز (فروسرخ)، آب حاصل از استخر، از طریق توری‌های پوشیده شده با خاک دیاتومه عبور می‌کند (یک پودر ریز ساخته شده از بقایای فسیلی شیمیایی بی اثر از موجودات دریایی به نام دیاتوم‌ها). در فیلتر کارتریج، آب کثیف از صافی که از پارچه پلی استر یا کاغذ موجدار ساخته شده است عبور می‌کند. به جای شستشوی بک واش (فیلتر شنی استخر)، می‌توان به سادگی فیلتر را جدا کرد. بعد از گذشت چند سال (هر هشت یکبار)، زمان آن رسیده است که فیلتر قدیمی را دور انداخته و فیلتر جدیدی را جایگزین کنید.
سیستم تغذیه شیمیایی استخر
انجام یک تنظیم دقیق شیمیایی برای تأسیسات استخر لازم است. مهم است که به دلایل مختلف تعادل شیمیایی موجود در استخرها را به دقت ببرسی کنید که به شرح زیر هستند:
- پاتوژن‌های خطرناک مانند باکتری‌ها در آب شکوفا می‌شوند. استخر پُر از آب تصفیه شده می‌تواند مکانی مناسب برای میکروارگانیسم‌های حامل بیماری از یک فرد به فرد دیگر باشد.
- آب با تعادل شیمیایی اشتباه می‌تواند به قسمت‌های مختلف استخر آسیب برساند.
- آب نامناسب می‌تواند پوست و چشم را تحریک کند.
برای مراقبت از عوامل بیماری‌زا در آب، باید یک ماده ضد عفونی کننده استفاده کنید که از شر آن‌ها خلاص شود. محبوب‌ترین ماده ضد عفونی کننده استخر، عنصر «کُلر» است، به شکل یک ترکیب شیمیایی مانند هیپوکلریت کلسیم (یک جامد) یا هیپوکلریت سدیم (یک مایع). با افزودن این ترکیب به آب، کلر با آب واکنش نشان می‌دهد تا مواد شیمیایی مختلفی تشکیل شود که مهم‌ترین آن‌ها اسید هیپوکلروز است. اسید هیپوکلروز با حمله به لیپیدها در دیواره سلولی، از بین بردن آنزیم‌ها و ساختارهای داخل سلول از طریق واکنش اکسیداسیون باکتری‌ها و سایر عوامل بیماری‌زا را از بین می‌برد.
